Bu kadınlar, fiziksel şiddetin yanı sıra aşağılanma, hakaret, korku içeren sözlerle hırpalanma, tehdit edilme gibi psikolojik şiddete de muhatap olmuşlar. Psikolojik şiddetin, fiziksel şiddete göre daha zor tedavi ediliyor olması mağdurelerin daha uzun yıllar yaşadıklarının gölgesinde bir hayat süreceğine işaret ediyor.

Dayak yediğimi kendi aileme söyleyemiyordum ama onun ailesine söylüyordum, şikayet ediyordum. Kocam onları da dinlemez “size ne, benim karım” derdi. Dayak atar sonra da, “Ben senin kocanım” deyip konuşup-gülmemi bekler, benimle birlikte olmak isterdi.
2 gün boyunca dayak yedim, babam beni çocuklarımla birlikte kabul etmeyince, polise gittim.

Sığınmaevindeki kadınlar, aslında bizi değil şiddet uygulayan erkeklerin buraya kapatılması lazım diyorlar. Sığınmaevi bir yerde kurtarıcı da olsa aslında korku içinde buraya sığınan, ihtiyaç halinde bile dışarı çıkmayan kadınlar için ayrı bir ceza gibi. O yüzden kadınlar, şiddeti önleyici şekilde cezaların artırılması ve mağdurelerin değil şiddet uygulayanların bir yere kapatılması gereğine işaret ediyor.