Sınıflarımız iki gün önceden en ince teferruatına kadar öğrencilerimiz için hazırlanmış, bahçe temizlenmiş, masalar, sandalyeler çıkarılmıştı. Hummalı bir çalışma sonunda artık hazırdık, beklemeye başladık. Öğrencilerimiz birer birer içeri girmeye başladığında heyecanımız artıyor, bir aksilik bir eksiklik olur mu endişesi yerini umuda bırakıyordu. Bu çocuklar; bizim öngördüğümüz sorunlu alanlara dair bir farkındalığı belki de çevrelerine taşıyacak gönüllü elçilerimizdi. Hafta sonu tatiline rağmen dernekte eğitim almayı kabul etmiş, sorumlu gençlerdi. Bizi de umuda taşıyan, onların bu haliydi. Öğrencilerimizle birlikte hocalarımız da gelmeye başladı. Onların da bizim heyecanımızı paylaşıyor olması gönüllü ortaklığın bereketini ortaya koyuyordu. Her sınıfın bir hocası iki sorumlusu vardı. Çalışmalarımız, iki sınıftan oluşan fotoğraf atölyesi, birer sınıf röportaj ve kısa film atölyesi şeklinde gerçekleşecekti.

Saat 10.30 da, Şaheser arkadaşımızın, elindeki zili Hababam Sınıfı’nın Hafize Anası misali sallamasıyla dersler başladı. Kısa Film Atölyesi, Mavi Salon’da idi ve ilk dersi veren Boğaziçi mezunu, İl Sosyal Hizmetler Müdürlüğünde görev yapan bir ama idi. Onun görevi, engellilikle ilgili çocukları bilgilendirmekti. Arkadaşlarımız dahil herkes Halis Bey’in etkili anlatımını dinledi.

Saat 13.00’de öğle arası verildi. Önceden hazırladığımız ikramları almak üzere çocuklar bahçeye çıktığında bahçemiz hiç bu kadar güzel olmadı diye düşündük. Çocuklar, baharda açan laleler gibi, güzel, onlar kadar renkliydiler.

Öğle ikramından sonra fotoğraf yarışmasına katılacak öğrenciler öğretmenleri ve sorumlu arkadaşlarımızla birlikte Selimiye Camii’ne gittiler. Kısa film için eğitim alanlar dernek bahçesinde, Röportaj grubu ise sınıflarında uygulamalı eğitime devam ettiler.

Öğrencilerimize eğitimlerin ardından uyguladığımız memnuniyet anketi, eğitimlerin kalitesini ortaya koyuyordu. Yalnız bir şikayetleri vardı; eğitimlerin bir günle sınırlı olması. O kadar beğenmişlerdi ki bir daha olsa ve yine gelselerdi.

Stresli ve endişeli başlayan gün, yorgun ama mutlu bitti. Bizi heyecanlandıran, her şeyden önce çocukların gösterdiği katılımdı. Geleceğe dair umudumuzu yeşerten bu rağbet, aslında onların da dert edindiği bazı şeylerin olduğunu gösteriyordu. Eğer karşımızdakileri böyle heyecanlı görmeseydik ilerleyemezdik.

Üyelerimizden; Fatma Bal, Emine Akay, Gül Akay, Şaheser Bostan, Şafak Sarı, Songül Albayrak, Birsen Altuntaş, Emir Sultan Baryaman, Songül Ertem, Şehri Zengin, Gülçin Karabulut, Merve Kalsın, Elif Sarı,
Genç Hazar’dan;  Şeyma Ertem, Merve Nur Yıldırım,  Seda Akman, Vildan Ay,
Çalışanlarımızdan; Züleyha Öztürk, Sümeyye Çalışkan, Nergis Kasım, Nazmiye Arslan, Ayşe Arslan,
Dışardan teknik ekip olarak çağırdığımız Furkan Ural, Cemal Tus,
Hocalarımızdan;
Röportajda; Habibe Göksal, Canan Emir,
Fotoğrafta; Merve Aktaş, Abdüsselam Ferşatoğlu, Meryem Aktaş, Fatma Zehra,
Kısa Filmde; Tülin Tezel, Halis Kuralay ve Mustafa Benter’le büyük ve özverili bir kadro olarak bu çalışmayı gerçekleştirdik.
Rabbim bu hayırda emeği geçen herkesten razı olsun.

HAYATA DOKUN PROJESİNİN YÜREKLERDE BIRAKTIĞI ETKİYE DAİR GÜZEL BİR YAZIYLA SİZİ BAŞBAŞA BIRAKIYORUZ…

2 NİSAN 2016

Hazırlayan:Fatma Bal